Kawalerowie Błotni

Wojciech Błażejczyk – obiektofony i gitara elektryczna

Krzysztof Knittel – media elektroniczne, obiektofony

Jerzy Kornowicz –  fortepian, obiektofony

Ryszard Latecki –  trąbka, harmonium, małe instrumenty, obiektofony

Mieczysław Litwiński – śpiew, altówka, daf, obiektofony

Tadeusz Sudnik –  media elektroniczne

Tadeusz Wielecki – kontrabas

​

Grupę Kawalerowie Błotni utworzyliśmy w roku 2001. Od 2003 działa w stałym składzie złożonym z 6 stałych członków i wielu innych wykonawców gościnnych, z którymi czasami tworzymy rozbudowane składy. Graliśmy przez lata z ok. 50 muzykami – solistami z wielu krajów świata oraz z kilkoma innymi zespołami, w tym orkiestrowymi. Grupa należy
do najbardziej aktywnych zespołów intuicyjnych w Polsce. Działalność Kawalerów łączy ową intuicyjność z tradycją free-jazzową i komponowaniem. Każdy z nas prowadzi także indywidualną działalność kompozytorską i wykonawczą. Występujemy w miejscach nietypowych (łąki i lasy, brzegi rzek, place), jak i salach koncertowych, na festiwalach takich jak: Warszawska Jesień, Chopin i jego Europa, Musica Polonica Nova, Ad Libitum, Kody, w ostatnich latach w Moskwie, Berlinie, Mińsku, Brukseli i Bukareszcie. Członkowie Grupy od roku 2004 prowadzą coroczny Ogólnopolski Skup Dźwięków Nowych i Używanych – warsztaty dla entuzjastów improwizacji i komponowania na żywo.

 

Radosne granie improwizowane nie jest domeną Grupy, choć stanowi bazowy składnik
jej techniki muzycznej. Zajmujemy się czymś w rodzaju hermeneutyki muzycznej. Prezentujemy swoiste rozprawy dźwiękowe na różne tematy – teatr idei. Podejmujemy wyprawy kulturowe, przeprowadzamy studia nad różnymi zjawiskami muzycznymi
i kulturowymi. Zajmowaliśmy się fenomenem muzyki Chopina (Archipelag Chopin), piosenki popularnej (Śpiewnik kawaleryjski), tożsamości różnych europejskich miast (Sonosfera – Metropolie i Mity), tożsamości pogranicza polsko-ukraińskiego i polsko-białoruskiego
(Sen o Podlasiu), naturą trójdzielnego rytmu mazurka – polskiego tańca ludowego
(Prosto z pieca), relacjami pomiędzy muzyką tradycyjną a współczesną improwizacją (Sceny z bezkresu), eksploracją  wspólnych komórek rytmicznych muzyki ludowej i naszej improwizacji (Ziarna). Jedno z naszych przedsięwzięć polegało na nieomal orkiestrowej,
bo 25 osobowej improwizacji do wykresu formy utworu Livre pour Orchestre Witolda Lutosławskiego. Rzecz była o uniwersalności doskonałej formy zamkniętej. Badaliśmy,
jak ta forma sprawdza się z innymi światami dźwiękowymi – innymi niż dźwięki Lutosławskiego. Przez lata zrealizowaliśmy ok. 30 różnych programów koncertowych. 

 

Grupa nagrała razem z Zespołem Europejskiej Szkoły Śpiewu Tradycyjnego płytę Sceny
z bezkresu wyprodukowaną przez Ośrodek Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych „Rozdroża” w Lublinie. W przygotowaniu są 2 płyty wideo: Son((o))sfera i Sen o Podlasiu.

 

Jerzy Kornowicz