Tomasz Sikorski

Kompozytor i pianista; ur. 19 maja 1939, Warszawa; zm. 13 listopada 1988, tamże.

W latach 1956-62 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie kompozycję u ojca, Kazimierza Sikorskiego (dyplom z odznaczeniem) oraz grę na fortepianie pod kierunkiem Zbigniewa Drzewieckiego. Od 1961 do 1963 pracował w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia, a następnie – w latach 1963-68 – zajmował się pedagogiką: prowadził zajęcia z instrumentacji i czytania partytur na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki w swojej macierzystej uczelni.

W 1962 otrzymał wyróżnienie na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich, a rok później zadebiutował na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” utworem Antyfony na sopran, fortepian, róg, dzwony, 2 gongi, 2 tam-tamy i taśmę magnetofonową (1963). Od tego czasu jego kompozycje prawie co rok gościły na koncertach festiwalowych.

W latach 1965-66 przebywał w Paryżu jako stypendysta Rządu Francuskiego, a w latach 1975-76 dzięki stypendium Rządu Stanów Zjednoczonych (Senior Fulbright Program) w Nowym Jorku, gdzie w Ośrodku Muzyki Elektronicznej Columbia-Princeton zrealizował utwór pt. Samotność dźwięków na taśmę (1975).

Od 1964 należał do Związku Kompozytorów Polskich; w latach 1973-75 był ponadto członkiem jego Zarządu, a od 1966 do 1974 pracował w Komisji Repertuarowej Festiwalu „Warszawska Jesień” (w latach 1973-74 jako przewodniczący).

Czynnie udzielał się również jako pianista. W latach 1963-67 współpracował z zespołem „Warsztat Muzyczny” (m.in. z Zygmuntem Krauze), a od 1967 do połowy lat siedemdziesiątych z grupą „Ad novum” (m.in. ze Zbigniewem Rudzińskim). Brał także udział w wykonywaniu własnych kompozycji na koncertach m.in. w Sztokholmie, Atenach, Brukseli, Stanach Zjednoczonych i Japonii.

Strona internetowa o artyście: http://www.sikorski.polmic.pl/index.php/pl/