Kawalerowie Błotni

Zespół utworzyliśmy w roku 2001. Od 2003 działa w stałym składzie złożonym z 6 stałych członków i wielu innych wykonawców gościnnych, z którymi czasami tworzymy rozbudowane składy. Graliśmy przez lata z ok. 50 muzykami – solistami z wielu krajów świata oraz z kilkoma innymi zespołami, w tym orkiestrowymi. Grupa należy do najbardziej aktywnych zespołów intuicyjnych w Polsce i Europie Środkowej. Działalność Kawalerów łączy tradycję ową intuicyjność z tradycją free-jazzową i komponowaniem. Dlatego
w grupie spotykają się specjaliści od kształtowania przestrzeni muzycznej: grający kompozytorzy, improwizatorzy i inni trudni do zakwalifikowania gatunkowego muzycy, nazwijmy ich: alternatywni. W skład grupy wchodzą: Jerzy Kornowicz – fortepian, Krzysztof Knittel – instrumenty elektroniczne, Tadeusz Wielecki – kontrabas, Tadeusz Sudnik – groovebox, Ryszard Latecki – trąbka, Mieczyław Litwiński – śpiew i instrumenty dawne
i ludowe. Występujemy w Polsce i wielu krajach Europy. W miejscach nietypowych (łąki i lasy, brzeg Wisły, Plac Zamkowy w Warszawie), jak i salach koncertowych i festiwalach takich jak: „Warszawska Jesień”, „Chopin i jego Europa”, „Musica Polonica Nova”, „Ad Libitum”, „Kody”, w ostatnich latach koncerty w Moskwie, Berlinie, Mińsku, czy  Brukseli. Członkowie Grupy od roku 2004 prowadzą coroczny Ogólnopolski Skup Dźwięków Nowych
i Używanych –  warsztaty dla entuzjastów improwizacji i komponowania na żywo.

Radosne granie improwizowane nie jest domeną Grupy, choć stanowi bazowy składnik jej techniki muzycznej. Zajmujemy się czymś w rodzaju  hermeneutyki muzycznej. Prezentujemy swoiste rozprawy dźwiękowe na różne tematy – teatr idei. Jesteśmy wrażliwi na antropologiczny rys stawianych problemów. Podejmujemy swoiste wyprawy kulturowe, czy też przeprowadzamy studia nad różnymi zjawiskami muzycznymi
i kulturowymi. Wyrażamy swoje myśli poprzez kompozycje realizowane z wykorzystaniem improwizacji, tym nie mniej różne kluczowe elementy naszych wypowiedzi muzycznych są zdefiniowane. Dla przykładu: zajmowaliśmy się fenomenem muzyki Chopina (Archipelag Chopin), piosenki popularnej (Śpiewnik kawaleryjski), tożsamości różnych europejskich miast (Sonosfera – Metropolie i Mity), tożsamości pogranicza polsko-ukraińskiego i polsko-białoruskiego (Sen o Podlasiu), naturą trójdzielnego mazurkowego rytmu (Prosto z pieca), innymi porządkami muzyki tradycyjnej i współczesnej improwizacji (Sceny z bezkresu), dla odmiany wspólnymi komórkami rytmicznymi muzyki ludowej i naszej improwizacji (Ziarna). Nasze ostatnie przedsięwzięcie polegało na nieomal orkiestrowej improwizacji
do wykresu formy z Livre pour Orchestre Witolda Lutosławskego. Rzecz była
o uniwersalności doskonałej formy zamkniętej. Sprawdzaliśmy, jak  ta forma sprawdza się z innymi światami dźwiękowymi – innymi niż dźwięki Lutosławskiego.

Jerzy Kornowicz