Roman Haubenstock-Ramati

Kompozytor i pedagog; ur. 27 lutego 1919, Kraków; zm. 3 marca 1994, Wiedeń. W latach 1934-37 był uczniem Artura Malawskiego, u którego pobierał nie tylko lekcje teorii muzyki i podstaw kompozycji, ale także gry na skrzypcach. W 1937 podjął studia u Józefa Kofflera, Tadeusza Zygfryda Kasserna, Seweryna Eugeniusza Barbaga i Adama Sołtysa (dyrygentura). We wrześniu 1939 uciekł wraz z rodziną do Lwowa i kontynuował naukę pod kierunkiem Kofflera. Aresztowany w 1941 przez władze sowieckie, później amnestionowany, dotarł z armią Andersa, jako muzyk wojskowy, przez Iran do Palestyny. W 1947 powrócił do rodzinnego Krakowa, gdzie pozostał do 1950. W latach 1947-49 pracował jako redaktor „Ruchu Muzycznego”, od 1948 do 1950 był kierownikiem redakcji muzycznej krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia.

Po wyjeździe z Polski w 1950 osiadł w Tel-Awiwie. Tu, na zlecenie Rządu Izraela, założył Państwową Bibliotekę Muzyczną, którą kierował. W latach 1954-56 wykładał również kompozycję w Akademii Muzycznej. W 1955 prawykonanie Recitativo ed aria (Konzert für Cembalo und Orchester) (1954) na Donaueschinger Musiktage przyniosło mu pierwszy poważny sukces kompozytorski.

W 1957 opuścił Izrael. Przez kilka miesięcy studiował muzykę konkretną i elektroniczną w paryskim studiu Pierre’a Schaeffera. Jesienią tego samego roku zamieszkał na stałe w Wiedniu. W 1959 w Donaueschingen zorganizował pierwszą wystawę Musikalische Grafik. W 1960 otrzymał obywatelstwo austriackie. Do 1971 był lektorem i konsultantem Universal Edition, w latach 1973-89 profesorem Hochschule für Musik und Darstellende Kunst, w której prowadził także Institut für Elektroakustik. Brał udział w pracach jury wielu konkursów kompozytorskich, wykładał gościnnie na uczelniach i kursach mistrzowskich na całym świecie, m.in. w Darmstadt (1964, 1965), Bilthoven (1967), Buenos Aires (1968), Tel-Awiwie (1967-72), Sztokholmie (1969), San Francisco (1972).