Kazimierz Serocki

Kompozytor i pianista; ur. 3 marca 1922, Toruń; zm. 9 stycznia 1981, Warszawa.

Studiował w klasie kompozycji Kazimierza Sikorskiego oraz fortepian u Stanisława Szpinalskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. W latach 1947-48 kontynuował studia w zakresie kompozycji u Nadii Boulander oraz gry na fortepianie u Lazare Levy’ego w Paryżu.

W latach 1946-51 występował jako pianista w kraju i za granicą, m.in. w Rumunii, Niemczech i Czechosłowacji. Od 1952 działał wyłącznie jako kompozytor. W latach 1954-55 był wiceprezesem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich. Był jednym z organizatorów Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”.

Kazimierz Serocki został laureatem wielu nagród artystycznych, polskich i zagranicznych, m.in.: Nagrody Państwowej za muzykę do filmu Miłość Chopina w 1952, Nagrody Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości w 1963 oraz Nagrody ZKP w 1966. W 1956 i 1958 otrzymał nagrody na Konkursie im. Grzegorza Fitelberga za Sinfoniettę na dwie orkiestry smyczkowe (1956), Musica concertante na orkiestrę (1958) i cykl pieśni Oczy powietrza na sopran i fortepian (1957), w 1959 – wyróżnienie za Sinfoniettę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO. W 1972 otrzymał po raz drugi Nagrodę Państwową I stopnia „za wybitne osiągnięcia w twórczości kompozytorskiej”.

Strona internetowa o artyście: http://www.serocki.polmic.pl/index.php/pl/